Stop de gedwongen winkelnering in ons pensioenstelsel

Ons pensioenstelsel gaat eindelijk veranderen. Het wordt helaas nog steeds niet mogelijk te kiezen bij wie je pensioen opbouwt. De gedwongen winkelnering (a.k.a. de grote verplichtstelling) blijft van kracht. Daardoor wordt klantenbinding juridisch afgedwongen. Er worden enorme (juridische) kosten gemaakt om bedrijven te dwingen klant te worden. Twee (treurige) voorbeelden die aantonen dat dit moet veranderen.

1. Twee honden vechten om een been

VLEP, het pensioenfonds voor de vleeswarenindustrie, meent dat Food Connect, klant van pensioenfonds Horeca, bij hen hoort. De rechter gaf het fonds al ongelijk, maar VLEP vecht door tot de Hoge Raad. En het pensioenfonds heeft zo nog acht zaken lopen. Dit kost vele tienduizenden euro’s. Hoeveel precies wil men niet bekend maken. Niemand wordt hier beter van, behalve advocaten.

2. Juridisch gevecht over… eetbaar papier

Het bedrijf Primus maakt al ruim 100 jaar eetbaar papier en heeft een pensioenregeling. Pensioenfonds Zoetwaren meent echter dat dit bedrijf klant bij haar moet worden. Rechters moesten er aan te pas komen om te beslissen of eetbaar papier nu wel of niet een wafel is(!). Laat dit even tot je doordringen. Er zijn bakken met geld gespendeerd aan gesteggel over papier dat onder een koekje zit. Waar gaat het over?!

Op naar een klantgericht pensioenstelsel

Voor je klanten vechten is prima. Maar via de rechter klanten dwingen van pensioenuitvoerder te wisselen gaat nergens over. Nu we naar een nieuw stelsel overgaan, zou de grote verplichtstelling ter discussie gesteld moeten worden. Wanneer deelnemers of bedrijven zelf kunnen kiezen wie wie hun pensioenuitvoerder wordt, hoeven er geen nodeloze (juridische) kosten meer gemaakt te worden. En als klanten zelf kunnen kiezen worden pensioenuitvoerders gedwongen klantgericht te worden. Daar wordt iedereen beter van.

Behalve advocaten natuurlijk…